Blauwe Nacht levenspad 28 september – 10 oktober 2020

Je eigen uniekheid ervaren, door diep je donkere zelf in te duiken, wat je tegenkomt te zien, te laten zijn, te omarmen en vrij te laten, zodat je als een trotse Adelaar boven jezelf uit kunt stijgen en helemaal vrij kunt vliegen. Jij bent precies goed zoals je bent, je bent uniek en je dromen zijn er om gehoord en geleefd te worden.

Ik ben tot tranen geroerd bij hoe alles op zij plek valt, wat een prachtige inzichten ik in deze intense periodes ontvang door er te zijn, te zijn voor mezelf en voor mijn zoon. En hij groeit en groeit.

Het past prachtig in het Blauwe Nacht levenspad dat we vandaag zijn begonnen. Ik wil het daarom graag delen zodat het een inspiratie kan zijn voor jou, als uniek persoon, als moeder of vader en voor jouw kinderen, die zo kijken naar hoe jij hun voortleeft.
Met vallen en opstaan, telkens opnieuw, voorwaarts gaan, samen, soms alleen, maar altijd verbonden, met elkaar, met jezelf en met de oneindige bron, je binnenwereld en Source.

Om 6 uur vanochtend ging mijn slaapkamerdeur zachtjes open, ik was nog half in slaap na een rusteloze nacht vol vreemde dromen. Een snikkend kind komt naast me liggen. Het is maandagochtend en na een week ziek thuis voelt het alsof hij weer helemaal opnieuw moet beginnen op die enorme grote middelbare school zo ver van huis. Net als een paar weken geleden zie ik het bange paniekerige deel in hem het helemaal overnemen.

Door zijn tranen heen uit hij zijn wanhoop: “ik kan het niet!” “ik durf niet!” “ik ben er echt nog niet aan toe!” “ik vind het zo moeilijk”

Ik schud de slaap van me af en stem me even af op mijzelf en de situatie. Ik ga eerst een beetje mee in zijn pijn, want het is er en het voelt vreselijk. Vervolgens, als hij zich wat getroost voelt doordat de emoties erkent worden begin ik met voorzichtige woorden zijn dappere ik aan te spreken. Door hem in gedachten mee te nemen naar de momenten dat het voor zijn ziek zijn goed ging. Door hem te wijzen op hoe goed hij het heeft voorbereid en steeds zeg ik tussendoor: “let maar op je adem, adem in je buik”.

Als ik merk dat hij rustiger wordt, zijn dappere ik heeft me gehoord, zeg ik resoluut: “kom we gaan opstaan”. Vervolgens heb ik een glaasje water gepakt met wat bach remedie Rescue en Walnut en ben ik mijn ochtendroutine aan het doen.

Langzaam zakt de paniek en merk ik dat hij zijn dappere ik meer ruimte geeft door met zichzelf de dag door te nemen, zijn tas nog eens goed na te kijken en zijn lunch te smeren.

In de auto is hij nog stil, maar ik merk dat hij er ook wel weer zin in heeft. 3 uur gym en wiskunde, eigenlijk best leuk. Daarna het eerste driehoeksgesprek met de mentor en mij erbij. Ook iets waar hij wel zin in heeft. En morgen lekker vrij.

Die middag komt er een vrolijk kind naar mij toe en we hebben een goed gesprek waar hij zijn innerlijke wijsheid op een paar punten prachtig laat zien. De lessen die hij op de basisschool geleerd heeft over zijn kwaliteiten en aandachtspunten komen ineens omhoog en dat is mooi om te zien. Ik zie hem groeien als hij een compliment krijgt van zijn mentor over zijn zelfkennis.

Maar het mooiste gesprek volgde in de auto naar huis. Hij zakte in een tevreden ontspanning en ik vroeg hem hoe hij zich voelde en hoe hij terugkeek op de ochtend.

“Mam, ik kan het steeds beter, met mijn verschillende Ikken praten. En het heeft toch weer geholpen. Ik weet niet of andere jongens ook zo huilen maar ik heb dat blijkbaar nodig en dat is ok. Ik ben wie ik dit gewoon en daardoor kon ik wel naar school.”

“Als ik maar even weer die stap heb gezet dan is het goed, ik moet er echt even doorheen.”

Ik vroeg hoe hij het vond dat ik er vanochtend echt op stond dat hij naar school zou gaan. “ik ben blij dat je dat gedaan hebt, anders was ik woensdag nog meer in paniek geweest denk ik.”

Toen ik opmerkte dat ik dat als moeder soms ook best moeilijk vind, dat een innerlijk deel van mij dan het liefst hem meteen weer blij wil hebben en dus lekker thuis wil laten, antwoord hij: “ik ben blij dat je dat niet gedaan hebt. Jij snapt mij, bij jou voel ik me veilig en daardoor durf ik dat.”

Ik geloof dat ik op dat moment bijna de IJssel in reed. 

“We zijn dan misschien niet helemaal standaard en zelfs een beetje gek soms, maar we doen het toch maar mooi goed samen”, zeg ik.

Vervolgens hebben we de rest van de route benoemd wat we bijzonder aan elkaar vinden.

Hoe waardevol! En hoe bijzonder passend bij dit Blauwe Levenspad zoals ik dat in de eerste alinea beschreef.

Vraag je de komende 13 dagen eens bewust af wat jou uniek en bijzonder maakt. En probeer dit eens te bespreken met een ander. Vraag ook eens wat een ander in jou ziet. Je zult voelen dat je er bijna letterlijk groter door wordt. Vind je dit spannend, of merk je weerstand, verleg dan eens de aandacht naar binnen, probeer een plek diep in je lijf te voelen waar je comfortabel bent, gebruik je adem en wees enkel aanwezig met jezelf. Ervaar maar wat daar is. De antwoorden liggen binnen in je, daar is tenminste waar je ze hoort, voelt, ervaart.

Schenk ook aandacht aan je dromen, misschien wil je zelfs wel veel slapen komende dagen. En durf groots, creatief, magisch te dromen, want je verbeeldingskracht, je intuïtie staat aan de basis van jouw unieke scheppend vermogen! Hoe meer je hier vrij in wordt hoe hoger, krachtiger, vrijer je kunt vliegen, helemaal als jezelf. Heerlijk!