Vandaag is het moederdag. Een liefdevolle dag voor alle moeders. Ik heb het altijd voor me gezien: de dag dat ik zou worden verwend door man en kinderen, lieve kadootjes, samen lekker eten, op stap, genieten van en met elkaar.

Hoe anders is het als alleengaande moeder.

Zolang je kind op de basisschool zit worden moederdagkadootjes daar gemaakt en is het elke keer weer een verrassing waar zoonlief mee thuis komt. Vol trots liet hij mij dan zijn creatie zien, meestal kon hij het niet eens volhouden tot moederdag maar kreeg ik het al veel eerder. En hoewel hij zichzelf niet creatief vond deed hij telkens zijn best en dat was genoeg. En verder maakten we er wel wat van die dag, ook al moest ik dat dan zelf regelen.

Nu zoonlief puber is merk ik dat hij vaak de dag van tevoren naar de winkel rent, snel iets koopt, dat in een tasje propt omdat inpakken te veel moeite is. Ik voel de oprechtheid in dat hij het voor mij uitzoekt en met liefde aan mij geeft maar er is ook een geforceerdheid in alles. Het voelt als een verplichting en ik zit er sterk aan de te denken om het maar af te schaffen.

En dan gebeurt het: als ik er denk “laten we het maar niet meer doen” gebeurt er echter iets in mij. Mijn keel knijpt dicht, ik voel een druk op mijn borst en ik word overmand door een intens en diep verdriet. Eerder zou ik de reden hiervan buiten mijzelf leggen: “zie je wel, mijn kind houdt niet van mij”, ik ben het niet waar”, waarom heeft iedereen een fijn gezien en ik niet, waar heb ik dit aan verdiend, ik doe zo mijn best etc.”

Nu zijn die stemmen er nog steeds, op de achtergrond, maar in plaats van hier naar te handelen en bijvoorbeeld onhebbelijk te gaan doen naar mijn omgeving keer ik nu naar binnen. Ik haal diep adem, leg mijn hand op mijn buik en hart en adem even diep door. Ik vraag aan mijzelf:  “wie van mijn innerlijke delen heeft nu even aandacht nodig? En ik laat de tranen stromen die hier op volgen. Mijn eigen innerlijke kind staat daar met armen vol zelfgemaakte kadootjes, hopend dat deze blij ontvangen worden en dat ze daarmee de warmte en liefde en bescherming ontvangt die ze zo hard nodig heeft.

Ik kijk haar aan en mijn hart gaat open. Ik laat het licht uit mijn hart naar haar stromen en neem haar in een innige omhelzing van liefde en licht. Mijn Language Of Light en de heerlijke ochtendzon waar ik in zit doen de rest. Ze lost op in mijn hart en ik open mijn ogen. Ik kijk met liefdevolle, dankbare ogen naar de tafel waar de kadootjes op liggen die ik vanochtend van mijn zoon heb gekregen.

Ik besef me dat je de collectieve energie van moederdag kunt omzetten van gemis (geen moeder hebben, geen kind hebben, etc) naar heelheid door de moeder in jezelf te omarmen, te helen, te verwennen. Als dit een moeilijke dag voor je is, stem je dan af op de Oermoeder, moeder aarde en dan vervolgens op de moeder in jezelf. En dat kunnen zowel mannen als vrouwen doen. “Ik ben mijn eigen moeder” is een krachtige affirmatiezin die hoort bij de Rode Draak energie in de Tzolkin Kalender. In dit levenspad van de Gele Ster gidst deze energie op toon 2, de toon van balans scheppen door alles van 2 kanten te bekijken.

Vandaag, met de dagenergie van de Witte Hond die gaat over “trouw zijn aan jezelf” verbind ik mij met mijn hartswijsheid ga ik als een moeder voor mijzelf zorgen.

Wil jij meer inzicht in hoe de moeder-energie in jouw Levenspad tot uiting komt? Of heb je een ander thema waar je graag mee aan het werk wilt? In de hele maand mei boek je een Tzolkin Inspiratiesessie met korting!

Ik wens iedereen een liefdevolle Eer-de-moeder-in-jezelf dag